We krijgen een passagiere aan boord!! Gezellig en tegelijk een uitdaging om een flinke tocht te gaan maken. Bovendien is een extra bootsmaatje heel fijn en handig om er bij te hebben! Op 21 september gaan de trossen los en nemen we afscheid van het gezellige Meppel. Via het Beukerssluisje, de Belterwijde, de Blauwe Hand en de prachtig slingerende Walengracht gaan we richting Blokzijl. Daar het vakantiegewoel nu min of meer voorbij is, druven we dat nu best aan. Het schattige sluisje door en om 16.15 uur liggen we riant in de havenkom aan de kade, met uitzicht op eeuwenoude huisjes, en een oude openstaande keersluis,uit de tijd dat het IJsselmeer nog Suidersee heette en de vissersvrouwen nog met angst en beven bij zwaar weer uitkeken naar de komst van hun mannen. We zien vele mooie gevels en o.a. een kerk uit midden 17e eeuw. Het moet een rigoreuze verandering zijn geweest , toen in 1942 de Noord -OostPolder gerealiseerd werd. Die avond genieten we van een uitstekend dinertje bij het restaurant Kommekie, alwaar we charmant worden bediend door een dame uit Alphen aan den Rijn (!)

De volgende dag wordt een lange 'vaar'dag. In 5 uur tijd bevaren we achtereenvolgens het Vollenhoven kanaal, Kadoelermeer, Zwarte Meer en het Ramsdiep, dat parallel loopt aan het Ketelmeer. We hebben even wat vertraging i.v.m. wachttijd bij de brug over de openstaande Kadoeler keersluis, maar verder verloopt alles voorspoedig. Het is een afwisselende tocht, waarbij we o.a. genieten vangrote aantallen vogels. We krijgen enorme golfslag te verwerken, als we het Ketelmeer oversteken, zodat ons Ikea-keukentjeweer even begint te leven, maar na de sluis in de monding van de Hoge Vaart - Flevoland, meren we veilig af aan de steiger BANK VAN KETEL te Ketelhaven. We hebben enige tijd geleden de Lage Vaart door de Flevopolder bevaren, en zijn erg nieuwgierig naar de Hoge Vaart, hoewel we veel negatieve geluiden over het saaie en eindeloze van deze 62 km. lange tocht door de polder hebben gehoord.

Zodoende varen we op 23 september de Hoge Vaart in en zien de eerste 15 km., hoe het land op allerlei manieren wordt bewerkt, eindeloze akkers met verschillende gewassen en enorme velden met windmolens, fascinerend om van zò dichtbij te zien. en dit alles glijdt met een snelheid van 6,5 km/uur aan ons voorbij. Hoezo saai?? We onderbreken bij Biddinghuizen onze reis voor een boodschap en we eten een heerlijk harinkje op de plaatselijke markt. Een goed verzorgde steiger maakt deze landing zeer plezierig. Maar we willen verder. Uiteindelijk zijn er wat verjaardagen en feestjes in het vooruitzicht, die we vanuit Amsterdam makkelijk kunnen bereiken. En met ons tempo hebben we nog wat te gaan.

Na Biddinghuizen gaat het saaie verhaal helemaal niet meer op, want we varen tussen prachtig begroeide oevers door. Soms ontstaan er zelfs visioenen van de Amazone rivier, maar de krokodillen ontbreken (gelukkig!) Bij km paal 23 meren we af aan de steiger 'Spiek', genoemd naar de zandbank die destijds in de Zuiderzee op deze plek lag. Nu is hier het Vaartbos, een schitterende plek voor onze Avontuur. Aan alle kanten bomenen vòòr de steiger een open plek in het bos. Daarbij nog het volkomen verstilde water, waarin de begroeiing, die al enigszins herfstachtig kleurt, weerspiegelt wordt en we moeten constateren, dat dit de meest paradijselijkeaanlegplaats is op onze reis tot nu toe.

De volgende ochtend, heel vroeg, ligt er een zachte nevel over het water en het bedauwde gras en bomen staan de glinsteren in de bleke ochtendzon. Het is een bijzondere ervaring om, rustig zwemmend, dit alles om je heen te zien. Een prachtige aanblik, waar we met moeite afscheid van nemen. Verder gaat de reis, die nu wat minder interessant wordt ,varende onder de A27 door en aan beide zijden de verschillende wijken van Almere. Tegen lunchtijd arriveren we bij de bekende kanosteiger aan de Hoge Vaart, nabij de Lepelaarsplassen. Het is heerlijk om in dit prachtige gebied even de benen testrekken en te fietsen, en al dit moois met onze vriendin te kunnen delen..

Nog even genieten we van de rust, om de volgende ochtend vroeg te gaan vertrekken, naar ons laatste doel van deze periode: de Silodam - Amsterdam (als het lukt!)We varen om 9.20 de Zuidersluisuit bij De Block van Kuffeler (vluchthaven), na weer 5 m omhoog te zijn geschut. De zon begint te schijnen en het Markermeer strekt zich als zilver voor ons uit. Het eerste wat we spotten is het Paard (vuurtoren) van Marken, de huisjes van Uitdam, het schilderachtige Durgerdam en tenslotte de Schellingwouderbrug over het Buiten IJ. Het `gedoe` bij de Oranjesluizen duurt maar 10 minuten, zodat we, vroeger dan verwacht, tegen lunchtijd, de Oude Houthaven indraaien. en dan worden we opgeroepen door een kennis,ook wonend aan de Solidam, met de boodschap dat `onze` oude plek nog vrij is. Dus meren we daar weer aan, alsof we nooit zijn weggeweest. We betalen binnenhavengeld (ah, meneer Verroen van de Avontuur),en dan nemenafscheid van onze vriendin, Na overleg met onze voormalige buren, kunnen we nu met een gerust hart onze festiviteiten gaan bezoeken. We hebben een mooie en gezellige reis achter de rug......