ms-avontuur.reismee.nl van Tineke en Ad.

Einde vaartocht Noord-Oost Nederland

15 oktober. Spakenburg bekijken via het water, lukt dus niet, dan pakken we maar onze stalen rossen, om er naar toe te fietsen. De oude haven met helling is prachtig, de markt gezellig, en de fietsroute heel mooi, vooral de weg terug, helemaal langs het Gooimeer.

16 oktober. 11.30 uur vertrek vanaf de Eemmonding. Binnenkort komt een kleindochter logeren, dus gaan we alvast een locatie zoeken voor de aanmonstering. Het afvaren krijgt deze keer een educatief tintje: de schipperse gaat de uitdaging aan: afvaren, aanmeren en weer afvaren. Griezelig, maar het begin is er. Om 12.15 uur arriveren we nabij het eiland de Dode Hond, alwaar we, stevig op de paaltjes, even lekker lunchen in de zon. Om 14.00 uur verder, alles op ons “gemakkie”, richting eiland de Schelp. Deze eilanden zijn van de Stichting Gastvrije (!) Randmeren, voor 1 euro per meter/per nacht ( tot 1 okt.). Tot onze grote verbazing is het hier behoorlijk vol (Herfstvakantie) en zoeken we dus maar een “staanplaats” , in de startblokken, om de volgende ochtend snel naar het nabij gelegen Almere-Haven te varen, voor de inscheping van ons logeetje.

17 oktober. In potdichte mist, varend van boei naar boei en met behulp van onze kaartplotter, arriveren we om 10.25 uur in de haven, ruim op tijd om nog even met het hele gezin te lunchen. Na de lunch uitzwaaien en dan gaan kleindochter (8) en oma nog even wat boodschappen doen in de stad. Om 13.05 uur varen we terug naar de Schelp, waar nu ruim plaats is aan de wal. Je kunt daar lekker buitenspelen, bladeren zoeken en spannende paadjes ontdekken. En natuurlijk daarna in een lekker warme stuurhut eindeloos spelletjes spelen en knutselen………. s ávonds chocolademelk drinken bij het knetterende haardvuurtje. Door het voorspelde boze weer, blijven we nog 1 nachtje liggen, met als gevolg dat de hele Avontuur bedekt wordt onder allerlei kleuren herfstbladeren, losgerukt van de grote hoeveelheid bomen op dit eiland. Even denken we terug aan de 25 tjokvolle kruiwagens, die we elke herfst op te ruimen hadden, toen we nog landrotten waren. Dan is dit klusje een lachertje, zeker als een enthousiaste jongedame graag meehelpt met de bezem.

18 oktober. 9.45 varen we weg. Even lijkt het goed weer, maar dan volgt de ene bui de andere op. Niet leuk, als er gewerkt moet worden , bijv. bij het aanmeren in de sluis. Om 10.45 uur varen we (liggen niet) voor Pampus en om 11.00 uur glijden we de Grote Zeesluis in van Muiden. We genieten nu tijdens het varen van de enorme rust op het water. Nergens mede-waterweggebruikers, die zo vaak aan de verkeerde kant van het water varen, het regelement niet kennen, of die in een a-sociaal tempo varen, met niets en niemand rekening houdend. En die in de weg liggen, als we een mooie plek spotten. Zodat nu ook, nadat we de Roskambrug in Weesp zijn gepasseerd, er alle ruimte is, om midden in de stad aan te meren. Een prachtige ligplaats met overal shop-mogelijkheden. Dus gaan de beide dames , groot en klein, maar lekker wat winkelen, gewapend met de , helaas, benodigde paraplu. S’Avonds nemen we helaas afscheid van ons gezellig bemanningsmeisje, als zij weer wordt opgehaald. …… en dan is de Avontuur weer leeg en rustig.

21 oktober. We besluiten toch nog een stukje van de Vecht te bevaren en gaan daarom (10.10 uur) weer terug naar de Roskambrug, die vriendelijk voor ons wordt bedien d. Hoewel we nogal wat hindernissen tegenkomen i.d.v. baggerwerkzaamheden, is de Vecht, ook tussen Weesp en Nigtevecht, heerlijk om te varen. Om 11.45 passeren we de brug van Nigtevecht en varen we het Amsterdam-Rijnkanaal op. Een heel recht, saai stuk, met veel beroepsvaart, dus kan onze 165 pk wel even op zijn staart getrapt worden. Om 13.00 uur draaien we bakboord uit het IJ op, en meren af aan de Sumatrakade, bij een , niet voor sport bedoelde, ligplaats. Maar zijn wij Sport???? Heerlijk weer in ons geliefde Amsterdam. Fietsen de wal op en lekker o.a. naar de Bieb. S’Avonds komt in het donker, groot en dreigend de “Port of Amsterdam”, het haveninspektievaartuig op ons af……… en laat ons gelukkig met rust!

22 oktober. Onder prachtige weersomstandigheden varen we om 10.30 uur af, richting Noord-Hollandsch kanaal, waar we allereerst, komende vanaf het drukke IJ, de Willemsluis in moeten. Verbaasd zijn we, als er nog een echte sluiswachter ons vriendelijk te woord staat en onmiddellijk de deuren opent. Als we aangemeerd liggen, komt hij even een gezellige babbel houden. Hij spreekt zijn bewondering uit over ons schip en beklaagt zich vervolgens over het Amsterdams beleid t.a.v. brug- en sluiswachters. “Alles wordt automatisch, moet ik straks achter een buro zitten kijken naar een scherm”….. en zo gaat het nog even door. Uiteindelijk worden we geschut en na opening van de deuren varen we de rust in. Veel afwisseling, mooie houten huisjes en wijdse uitzichten. Even wordt onze rust ruw onderbroken, als de pontbaas van het veer te Watergang, zonder te kijken de kabels optrekt en denkt te gaan varen op ca. 5 m afstand van ons. De motor vol in zijn achteruit en onder grote dikke rookwolken ligt onze 76 tonner stil. Een geschrokken pontbaas nodigt ons daarna vriendelijk uit om vòòr hem te gaan varen, maar 5 km verder staan we nog te trillen van schrik!! Om 13.15 uur meren we af, aan bakboordzijde binnen de sluis van Purmerend. De bediening stopt om 15.00 uur tot maandagochtend, dus gaan we gezellig wonen in Purmerend. Stadje bekijken, winkelen, fietsen, bezoek ontvangen en lekker in de zon relaxen.

24 oktober. Na verzoek gaat de sluis onmiddellijk open en varen we om 10.20 uur weer het kanaal op. Een traject dat we kennen in Lente-tooi, maar ook nu prachtig om te bevaren. Dorpjes als Spijkerboor en Oost- en Westgrafdijk glijden voorbij. We laten de Markervaart aan bakboord liggen en varen tot aan “Gat van de Meer”, de ingang naar het Alkmaardermeer. De flinke Zuid-Ooster heeft witschuimende hoge golven opgebouwd, zodat we onze geliefde ligplaats, nu aan lagerwal, wel kunnen vergeten. Recht achter het starteilandje, waar het woeste water aan alle kanten voorbij stuift, bevindt zich èèn luw plekje, waar wij onze palen laten zakken. We staan, heerlijk in het zonnetje. Een prima plekje om nog ’n laatste keer te genieten van sauna en zon……

25 oktob er. Om 9.35 uur vertrekken. Langzaamaan, met als doel in de buurt te varen van een naderend binnenvaartschip, waarvoor de Beatrixbrug te West-Knollendam aan het begin van de Zaan, moet draaien. Om 10.45 arriveren we, door de gebruikelijke chocoladeluchten begeleid, bij de bocht in de Zaan te Wormerveer. We besluiten hier te blijven liggen, tot het onze beurt is om de helling op te gaan bij Scheepswerf Molenaar. En als je dan toch moet wachten, dan is een prettig verblijf met aardig uitzicht, winkels en OV, een aardige bijkomstigheid. De auto ophalen voor een aantal af te werken noodzakelijkheden, en we wonen weer.

1 november. Het is zover. We verhuizen weer. Deze keer naar de scheepswerf, waar onze schroef gerepareerd zal worden. Nog even de helling op en dan naar onze winterplek te Zaandam. Ons geduld wordt behoorlijk op de proef gesteld, als de helling alsmaar bezet blijft door een schip met veel schade, maar geduld is een schone zaak (grrr…)

Eind van een fijn seizoen in Noord en Oost Nederland. Wat hebben we toch een prachtig land.

Veel liefs van ons….. enne …….over een maandje of 4 verschijnen de verhalen weer. Vaarwel…..

Ad en Tineke

Reacties

Reacties

Liesbeth Boswinkel

Dank voor de mooie verhalen, ik geniet er elke keer van. We hebben toevallig delen van deze route, vooral in Noord-Holland, dit jaar zelf gevaren, dus het is ook een feest van herkenning. En inderdaad, Nederland is echt prachtig. Geniet ook maar van de winterrust, immers ook gezellig, al onderbreken wij die rust dit jaar met zes weken Curaçao. Anders warm dan bij de kachel, maar minstens net zo plezierig! Vriendelijke groet, Han en Liesbeth

Reggie Feltkamp

Mooi verhaal, je kan de sfeer proeven, de meeste plekjes zijn mij zeer bekend. Leuk om dat eens door andermans ogen te zien. Die pontjesbaas bij Watergang neemt het nooit zo nauw met zijn kabel, ik passeer hem regelmatig en raakte ooit bijna mijn plotter kwijt (hoogste punt van mijn sloep) toen hij ons wenkte onder de kabel door te varen. Kon makkelijk, ja,ja. Met vr groet, Reggie

Jan en Ineke Gladon.

Hallo Ad en Tineke .
Wat leuk om jullie verhalen en foto's te lezen en te zien, zeker omdat wij er ook vaak gevaren hebben met de Marjo. We zijn erg nieuwsgierig naar jullie ervarigen met jullie spudpalen en komen van de winter zeker een keer bijpraten.
met de hartelijke groeten van Jan en Ineke.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!