Op 23 juni jl. om precies 13.55 uur glijdt de Avontuur, gesteund door 2, op rails rijdende karren, heel langzaam en statig het water in. Even lijkt ze zich te verzetten, en moet er wat mankracht aan te pas komen, maar dan glijdt ze naar beneden. De nieuwe vlag ontvouwt zich en wappert enthousiast in de bijna stormachtige wind, en om 14.15 uur ligt de Avontuur weer in haar element. Wat een feest, wat een aanblik!! Helemaal opnieuw in de verf, zowel de romp, als het onderwaterschip en voorzien van 2 superdegelijke spudpalen. Maar voor het zover is, zijn er enorm veel werkzaamheden verricht door het gezellige team van Scheepswerf Molenaar, die heel prettig met ons samenwerken, want er moet heel wat overlegd en uitgevonden worden.

Nadat ons schip op 30 mei op de helling is getrokken, moet allereerst het onderwaterschip worden ontdaan van ca. 8 grote kruiwagens met zoetwatermosselen, welke klus in 4 uur tijd, geklaard wordt met een hogedrukspuit van 300 bar. (enig idee, hoe de rest van het schip eruit gaat zien?) Na deze klus vindt dan de , eens in de 6 jaar, verplichte cascokeuring plaats door de verzekering, die daarbij de dikte van het vlak (bodem) opmeet en de doorvoeren controleert. Op het verbeteren van de badkamerafvoer na, wordt e.e.a. als zijnde 'uitstekend' goedgekeurd.

En dan begint het echte werk: Er wordt geschuurd, geschilderd, de schroef wordt gerepareerd, zinkanodes aangebracht (een vorm van corrosiebestrijding), vooronder ontroest en geconserveerd, afvoer verbeterd, gaten in de dekken en de bodem gezaagd om de spudpalen in aan te brengen. Deze, elk 350 kg wegende, palen worden vervolgens aan boord gehesen en op hun plaats gebracht met een kraan.

En dan volgt de beschrijving van het HOT ITEM van dit verslag, het avontuur op de Avontuur, waarover nog lang gesproken zal worden op de werf: Er breekt, tijdens een klein moment van onbedachtzaamheid, brand uit in het vooronder. Terwijl de eerste paal wordt afgelast valt er een vonk op brandbaar materiaal en in no-time verschijnen zwarte rookwolken uit het luik. Onmiddellijk en langdurig ingrijpen met bluswater voorkomt verder branden, maar door de aanblijvende hitte en rookontwikkeling toch maar de brandweer laten komen. En dan komt het hele kermis op gang. Politie, de havendienst : 'het pand moet worden ontruimd!!' , de pers erbij en het allerergste: al die zwaarbepakte brandweerlieden die over en door onze Avontuur lopen te rennen!! De afloop is gelukkig goed.... Weinig schade, geen gewonden. Alleen wat brand- en rookschade in het vooronder en veel vuil, wat we samen d.m.v. schilderen en schoonmaken, wegwerken.

En verder gaat ons leven op 5 m hoogte in een scheepshal. Het is goed te doen, hoewel het gebrek aan buitenlicht en lucht wel gemist wordt. Er vindt nog veel laswerk plaats, nu voorzien van een constante brandwacht. Het onderwaterschip wordt geschilderd, de kisten waarin de motoren van de spudpalen moeten komen, worden voorzien van mooie teakhouten deksels en tot slot wordt ons achterdek geschuurd, zodat de teakhouten vloer er weer als nieuw uitziet. Dan is de beurt aan de electricien, die zorgt voor de bediening, alsmede de beveiliging van de palen, hetgeen nog een heel groot en ingewikkeld karwei blijkt te zijn. En intussen wordt er gewerkt aan het voldoen aan de 45, door de Scheepsvaartinspectie opgestelde, punten om het veiligheidscertificaat te krijgen, nodig voor schepen boven 20 m, varend in Europa.

En dan is het zover..... de verjongde Avontuur gaat de helling af. Terwijl er dus nog druk wordt gewerkt genieten we al van het licht en de frisse lucht (note: frisse lucht in Zaanstad betekent chocolade-, meel-, en pindanootjeslucht) na al die weken in de loods. Gelukkig krijgen we regelmatig bezoek van belangstellenden, en lieve vrienden en familie in die tijd en hebben we de auto bij de hand. Op 24 juni volgt dan de veiligheidskeuring namens de Scheepsvaartinspectie en moet er een proefvaart plaatsvinden. Er wordt gekeken hoe wendbaar het schip is in de verschillende snelheden, voor- en achteruit, en het lijkt wel alsof de Avontuur zijn debuut als ballet dansend schip maakt. Het aantal decibellen wordt gemeten tijdens het varen en na dat alles luidt het rapport: UITSTEKEND!!

Trots , blij en een heleboel centjes armer, varen we dan eindelijk weg op 29 juni. De Zaan af, Wilhelminasluis door, via de Voorzaan het Noordzeekanaal op, richting Oranjesluizen. We besluiten de draad weer op te pakken waar we gebleven waren, de Randmeren op. Om 17.15 uur meren we af, aan de monding van de Eem en proberen, aarzelend, onze spudpalen uit. Het wonder geschiedt dan: Onze touwen liggen los en WE STAAN.

Genietend van de rust, het prachtige open landschap en het schone water, rusten we lekker uit..... Morgen gaan we verder met datgene, waar we zo gelukkig mee zijn: Zwerven over het water.......